Vuur is een natuurlijke lichtbron die sinds het begin der tijden al bestaat. Een lichtbron die meer kan dan alleen lichtgeven. Door de mens is het de meest gevreesde, maar ook de meest gerespecteerde natuurkracht. Hoe leerden wij het en hoe hebben we er ons in ontwikkeld?

Het vuur bestond al toen de mens zich ontwikkelde, maar in de loop der tijd hebben we de kunst van het vuur maken van de natuur geleerd. Door wrijving, lava en bliksem. Midden in het pleistoceen (200.00 – 60.00 V.Chr.) hebben we waarschijnlijk geleerd om vuur te maken.  Eerst was het alleen om ons te warmen en om het eten te koken, maar als snel kwamen we erachter dat vuur als een soort van zon werkte en de dagen verlengden. Zodat ze hun dagelijkse bezigheden ook als de zon onder was konden voortzetten.

In de middeleeuwen werd vuur meestal gebruikt om te koken en om het huis te verwarmen. ook warmde ze er water op voor een bad of gewoon om te drinken. De hygiene werd hierdoor beter en er braken iets minder ziektes uit, maar nog steeds heel veel. Ook werd het als doodstraf gebruikt. In grotere huizen hingen er aan de muren overal fakkels en waren er veel open haarden voor extra licht in de kamer als de zon al onder was.

Nu weten wij goed wat we van vuur moeten denken. Het is gevaarlijk, maar bied zoveel mogelijkheden. We kunnen niet met en niet zonder.